Grecja

Porządki:

Koryncki:

Joński:

Dorycki:

Plan akropolu ateńskiego:

Partenon na akropolu ateńskim:

Plan Partenonu:

Erechtejon od strony ganku kariatydy:

Erechtejon na akropolu ateńskim:

Plan Erechtejon:

Świątynie Nike na Akropolu ateńskim:

Propyleje na Akropolu ateńskim:

Rekonstrukcja Ołtarza Pergamonu w Muzeum Pergameńskim w Berlińskim:

Plan Pergamonu:

Poliklet Młodszy, Teatr w Epidauros:

 plan:

Świątynia Her w Paestum:

Mauzoleum w Halikarnasie:

Latarnia morska na wyspie faros (rekonstrukcja):

Kolos Rodyjski (rekonstrukcja):

Posąg Zeusa z Olimpii:

Amfiteatr w Delfach:

Posąg Kurosa archaicznego: 

Posąg kory archaicznej:

Dama z Auxerre, okres archaiczny:

Zeus z Artemizjonu, okres klasyczny,  Narodowe Muzeum archeologiczne Ateny:

Jeździec z Rampin:

Woźnica z Delf, okres klasyczny, Muzeum Delfickie:

Moschoforos czyli niosący ciele, okres archaiczny, ateńskie muzeum akropolu:

Fidiasz: metopa z centaurami, okres klasyczny, 

Metopa - wyraz o kilku zbliżonych znaczeniach.
w architekturze - kwadratowa lub prostokątna płyta na fryzie w budowlach w starożytnej Grecji. Była ona zazwyczaj zdobiona płaskorzeźbą, ale zdarzały się też metopy gładkie.
w sztuce - metopa to wyraźnie wyodrębnione, zbliżone do kwadratu pole, umieszczane na brzuścu naczynia, z reguły pokryte rysunkiem.

Fidiasz: Procesja Panatenajska(płaskorzeźba z Partenonu), okres klasyczny

Fidiasz posąg Ateny Parte-nos,  okres klasyczny, Narodowe Muzeum Archeologiczne w Atenach:

Poliklet: Diadumenos, okres klasyczny:

Jest to posąg nagiego mężczyzny z opaska wokół głowy. Postać opiera się o jedną nogę wysuniętą do przodu ręce podniesione do góry.

Poliklet: Doryforos, okres klasyczny:

Rzeźba Polikleta okresu klasycznego w starożytniej Grecji powstał w latach 450-40 w. p.n.e.

Poliklet wprowadził do swojego dzieła zasadę kontrapostu czyli cały ciężar ciała opiera się na jednej nodze podczas druga jest odciążona lekko trzyma się ziemi. Jest to swobodne ułożenie ciała i zatrzymanie w czasie. Lekkie nachylenie linii bioder odpowiada nachyleniu w przeciwnym kierunku linii ramion. Cały ciężar ciałą przytrzymuje jedna noga druga delikatnie odsunieta do tylu pozostaje w spoczynku. Temu układowi nóg odpowiada przeciwne ułożenie rak: jenda trzyma włócznie druga jest rozluźniona.

Wszystkie części ciała są wyodrębnione wyraźnie przedstawione. Pod warstwą skóry i mięśnie wyczuwa się ich konstrukcje - kościec. Rzeźba harmonijna spokojna, proporcje matematyczne, którą interesował się artysta. Doryforos tak jak kursory archaiczne był modelem  idealnego człowieka niż kims realnym.

Nike zawiązująca sandał, płaskorzeźba:

Myron: Dyskobol, Muzeum Narodowe w Rzymie:

Praksyteles: "Hermes z małym dionizosem", "Afrodyta z knidos", "Apollo z jaszczurka":

Skopas "Bachantka"

Ares Ludovisi:

Tron Ludovisi, wczesny okres klasyczny, Palazzo Altems Rzym (marmur):

Lizyp "Odpoczywający Herakles", Muzeum Nazionale w Neapolu (kopia marmur, orginał był z brązu):

Lizyp "Apoksyomenos", Muzeum Pio- Clementino w Watykanie:

Rzeźba Lizypa przedstawia atlete, który czyści własne ciało za pomoca skrobaczki (stryngilos). Orginał nie zachował się rzeźba znana jest z kopi marmurowej znajdująca się w Muzeum Pio-Clamentino w Watykanie.

Lizyp zastosował tu wysmuklony kanon proporcji ludzkiego ciała (głowa równa 1/9 wysokości). Dzieło nie kontynułuje frontalizmu dawnijeszej sztuki greckiej. Zachowana jest zasada kotrapostu. Charakterystyczną cechą jest nie duza głowa z małymi oczami i cieżką dolną partia twarzy.

Nike z Samotraki, okres helenistyczny, Luwr - Paryż:

Grupa Laokooona, okres hellenistyczny, muzeum watykańskie:

Wenus z Milo, Luwr Paryz:

Apollo belwederski, Leochares, sztuka hellenistyczna, Muzeum Watykańskie:

Chłopiec z gesią (duszący gęś); okres hellenistyczny; Boetos z Chalkedonu (kopie rzymskie w watykanie i luwrze):

Chłopiec wyciągajacy cierń z nogi; okres hellenistyczny; British Museum, Londyn:

Gal zabijajacy siebie i zone, okres hellenistyczny:

Umierający Gal, okres hellenistyczny, muzeum kapitolińskie Rzym:

Fragment ołtarza pergamońskiego:

Ołtarz pergamoński, plan, bryła, Muzeum Pergamonskie w Berlinie:

Kształt naczyń ceramicznych podział na: wazy, amfory, lekyty.

Lekyty:

Wazy w stylach: geometrycznych, orientalizującym, czerwono i czarno-figurowym.

Fragment wazy w stylu geometrycznym:

Waza czarno i czerwono-figurowa:

Czarnofigurowa Waza: Francois, muzeum we florencji, (570 w. p.n.e.):

Waza czarnofigurowa z przedstawieniem Achillesa z Ajaksem grających w kości; muzeum watykańskie (530-525 p.n.e.):